Lerlijioa gizateriaren giltza eta gure gizartearen giltzarria da ez baita jendea lotzen duena soilik; Herri bati nortasun zehatza ere ematen dio. Lehen erlijioa unibertsala zen. Maitasunarena zen. Norberaren maitasuna, familiarekiko maitasuna, herrialdearekiko maitasuna eta gizateriarenganako maitasuna eta maitasun transzendentala. Maitasuna, jendea lotzen duen liga hau, garai hartan munduko gauzarik partekatuena zen.
Bakarrik pertsona bat, hizkuntza bat, erlijio bat, Jainko bakarra ...
Jainkoa hain hurbil zegoen Bere izaki hura elkarrizketan aritu zen. Guztia bazekien, baita gizakume guztiek pertsonalki Jainkoa ezagutu eta izenaz deitu baitzuten.
Horrela, Naturaren legeak eta Jainkoaren izen santua ezagutuz, gizateriak harmonia eta komunioarekin bizi zen Jainkoarekin.
Egun batean, gizakiak gorrotoa, gerrak eta iniquitateak erori eta alde egin zuen. Jainkoak erretiratu ...
Deitu zuten haren izenarekin, baina Jainkoak ez zuen erantzun ...
Beren otoitzak eta intsentsua ez ziren gehiago zerura igo, beren libazioak eta sakrifizioak eraginik gabe geratu ziren ...
Beraz, aldamio handi bat eraiki zuten zerua hurbiltzeko. Baina orduan eta gehiago eraikitzen hasi ziren, Jainkoak gizadiagandik alde egin zuen eta ez zuen inor nahi bere izena salatzeko.
Horrela, Jainkoak hizkuntzak askatu zituen eta bere herriak lurreko lau ertzetara barreiatzen zituen. Egun horretatik aurrera, inork ez du Jainkoaren benetako izena ezagutzen eta bereizten du.
Horrela, Jainkoaren izena inoiz ez zen modu berean adierazi, beraz, gizonek uste zuten Jainkoa zela; Mendeetan, ilusio horren biktima izan zen, gerra fratricidak borrokatu eta borrokatu egin zituzten. Beste erlijio-gerrak hil zituzten, eta errugabeen odola jotzen zuten beren Jainkoaren izenean. Jainkoaren haserrea are bortizagoa zen haiengandik, homizidioa egin baitzuten. Kristautasuna eta konponketa bila, hiltzaile hauek, santuak mozorroturik, meskitak, elizak eta tenpluak eraiki zituzten beren otoitz eta otoitzetarako. Beren gaitzespenen espioitza egiteko, epiteto ugari eman zizkioten, Jainkoak ongi erantzun zien:
Toru El (zezen jainkoa), El Olam (Hasiera 21.23), El Elyon (Jainkoa Gehien High), El Shaddai ( "Jainkoaren Almighty"), El `Olam (" betiko God "), El Chai ( "Jainkoa bizitzea"), El Ro'i ( "ikustea Jainkoa") EleloheIsrael ( "Jainkoa, Israelen Elohim"), El Guibor ( "God Strong du") ... baina Jainkoak ez zuen erantzun
Al-Quddūs (The Sanctified), Al-Ghaffār (Norbaitek nahi duena nahi duena barkatzen duena), Al-Haqq (Egia: Ala egia absolutua da), Al-Bāsit (askatzen duena da, handitzen eta bere jabetza biderkatzen jakinduria jarraiki) ... baina Jainkoak ez zuen erantzun
Urteetan zehar, haren isiltasuna eta distantzia dela eta, Jainkoak altuena, ezezaguna, ezkutua ...
Egia da, Jainkoaren izena galdu egin zen betirako eta inork ez zezakeen bere benetako izena deitu, baina oraindik bere Sinadura zigilua izan dugu.
Izan ere, hieroglyphics esker, ere deitzen Medou Neter edo "Jainkoaren hitzak" Bere izena aldaezina bloke grabatuta zuten: Amon (JMN) "ezkutuko God" egiptoarrek.
Baina nola ahoskatu JMN?
Ahotsa hizkuntza batetik bestera aldatzen denez, JMN izeneko transkripzioak Imen, Imon, Amen, Amon edo Amun forman aurkituko ditugu.
Amaña babiloniar, asiriar Amūnu Amen kristauak egiteko, musulmanak Amin Amma Dogon egiteko, Imana Ruandar eta Burundians egiteko, Nyame Ashanti eta Akan for ...
Zoritxarrez, jada ez da Jainkoaren Izenaren bokazioa zehaztea.Baina ziurtasun bakarra ziurtzat jotzen duguna da hizkuntzen bidez, gizonak gauza bera adierazi nahi izatea: NAHI DUZUN BAKARRIK DA.
Matthieu Grobli-ren arabera
Harpidetu gure eguneratzeetara
