Lնա առասպելից մեզ ասաց, որ ամազոնուհիները, հզոր և անկախ կանայք ընդվզել են տղամարդկանց գերակշռող հասարակության դեմ, և որ այս հզոր ռազմիկ կանայք, որոնք հիասթափված են անցյալի համակարգից, այժմ ապրում են մայրապետական հասարակությունում, որտեղ տղամարդիկ բացառված էին: Առասպելը նաև ասում էր, որ այդ միայնակ կանայք հաճախ զուգակցվում էին տղամարդկանց հետ, առանց երբևէ ամուսնանալու, և որ երբ իրենց նպատակը կատարվեր, նրանք չէին հապաղում սպանել նրանց:
Բայց իրականությունը մեզ սովորեցնում է, որ 4000 ռազմիկ, 4000 սեւահեր կույսեր Դահոմեյից (ներկայիս Բենին), միապետի թիկնապահներ, ծեր կամ երիտասարդ, տգեղ կամ գեղեցիկ կռվել են զենքը և դանակը ձեռքին, և որ այդ համարձակ կանայք անվանում են Մինո, (Ֆոնի լեզվով «Մեր մայրերը») քաջաբար պայքարեցին ֆրանսիական օկուպացիոն զորքերի դեմ մինչև 1890 թվականը:
Պատմությունը պատմում է այն մասին, որ նրանցից 1500-ը կոտորվել են իրենց երկրի հանդեպ սիրուց դրդված `ճնշելով ճնշողին և գաղութարար բանակին:
