Dայս հետաքրքրաշարժ դասախոսության ընթացքում հեղինակը քննարկում է ուղեղի և մտքի փոխհարաբերությունները: Հեղինակը անդրադառնում է այն փաստին, որ որպես բժիշկ նրան պայմանավորել են հավատալ, որ ուղեղը մտքի աղբյուր է: Սակայն ավելի ու ավելի պարզ է դառնում, որ դա այդպես չէ: Ավելի ճշգրիտ է թվում ուղեղի մասին մտածելը որպես գիտակցության կողմից օգտագործվող նյութ:
Դա գալիս է ամեն օր աշխատելու հնագույն տեղեկատվությունից ՝ մեր կյանքի կուլիսներից դուրս, ինչպես արթուն վիճակում, այնպես էլ քնում: Այս տիրույթից այն կողմ կա ավելի ունիվերսալ հարթություն, որը պարունակում է այն ամենը, ինչ գոյություն է ունեցել կամ երբևէ գոյություն ունենալու է: Հեղինակը շեշտում է, որ գիտակցությունը գերագույն իրականություն է: Այս գիտակցությունը արտահայտվում է հոգու և համընդհանուր ոգու միջոցով:
