Dво 1960-тите, во зората на независноста, афро-песимистичката вулгата ја опиша африка како континент „на погрешно стапало“, „привлечен“. Во екот на пандемијата на СИДА, предзнаците дури се залагаа за целосно истребување на животот на континентот. Ова е потценување на симболичното насилство со кое се гледаше на судбината на милиони лица во форма на неуспех, хендикеп, дури и недостаток и вроден дефект. Во поново време се појави реторика на еуфорија и оптимизам. Иднината отсега ќе биде африканска. Континентот напредува во однос на економскиот раст и изгледите се добри. Достапноста на природни ресурси и суровини кои помагаат, африканскиот континент ќе биде идниот Ел Дорадо на светскиот капитализам. И овде се изразуваат соништата произведени од други. Да се размислува за Африка е да се исчисти густа и грмушка шума, тоа е да се редефинира животот, освен во однос на количината и алчноста. Во овие времиња на криза, во смисла на техничка цивилизација, не знаејќи веќе каде да се обратат, предизвикот се состои во разгледување на политичката, економската, социјалната, симболичката, уметничката креативност. Исто така, се состои во осмислување на цивилизациски проект што го става човекот во срцето на неговите грижи предлагајќи подобра рамнотежа помеѓу економските, културните и духовните поредоци. Овој фасцинантен есеј работи со вистинска идејна деколонизација и повикува на самоинвенција на африканскиот континент.
Афротопија - Фелвине Сар
Последно ажурирање на 9 април 2021 7:06 часот
