Au Congo, Gabon, Nigeria, Angola of Equatoriaal-Guinea, het is moeilijk te achterhalen waarvoor het oliemanna werd gebruikt. Armoede, burgeroorlogen, het aan de macht houden van dictatoriale regimes, dat is de roemloze staat van dienst van olie-exploitatie in Afrika. De kostbare olie voedt vooral een ongebreidelde corruptie. In Congo-Brazzaville heeft president Denis Sassou Nguesso tal van dekmantelbedrijven opgericht die hem in staat hebben gesteld honderden miljoenen dollars te verduisteren. Hiervoor profiteert het van westerse expertise. Sommige Franse bedrijven en prestigieuze advocatenkantoren stellen hun knowhow ten dienste van deze plunderingen achter gesloten deuren. Vergis je er niet in. De mobilisatie van rijke landen (G8) ten gunste van Afrika lijkt vooral op een communicatieoperatie. De huurder van de Elysee amuseert de galerie met zijn belasting op vliegtickets, maar hij smeult liefdevol een handvol kleptocratische regimes. George Walker Bush beweert de buitenposten van de tirannie aan te vallen, maar hij ontvangt de ergste dictators in het Witte Huis zolang ze maar een paar vaten te bieden hebben. Tony Blair vecht om de schuld van het continent op de magische lei te zetten, maar hij knijpt een oogje dicht voor de rol van Britse banken bij het recyclen van geld uit corruptie. Het is tijd om een einde te maken aan het bal van de hypocrieten.
Vind je de website leuk?
Krijg toegang tot al onze Premium-inhoud. Meer dan 2000 artikelen en e-boeken