DIn geïndustrialiseerde landen is het de gewoonte geworden om de arbeidsmarkten te beschouwen als de plaats waar vraag en aanbod elkaar ontmoeten. In een Afrikaanse omgeving waar zelfstandigheid en micro-ondernemerschap de dominante manier van integratie op de arbeidsmarkt vormen, wordt de grens tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt echter vervaagd.
Informaliteit is de norm in Afrika.
De norm is een grens bewegend. De norm heeft inderdaad een axiologische dimensie die moet worden overwogen en gerespecteerd. Hetzelfde geldt voor de Afrikaanse economieën, die op de een of andere manier in de informele sector floreren[1]. In deze analyse gaat het er niet om zich te verontschuldigen voor informaliteit, maar om het te presenteren als een alternatief voor inclusieve ontwikkeling en structurele transformatie van Afrika.
Bent u geïnteresseerd in dit artikel en wilt u het volledig lezen?
Toegang tot alle Premium-inhoud. Meer dan 2000 artikelen en e-boeken