QWanneer je de pech hebt bevrijd te zijn van de slavernij van de kapitalistische productie en geen enkele activiteit je aan de samenleving bindt, wordt je geconfronteerd met een ongelooflijke existentiële ervaring: die van jezelf vinden voor het peloton van je ontketende impulsen. Dan wordt je in paniek gegrepen en verleid je om deze vervolgende geesten te ontvluchten, ofwel door te kiezen voor de oplossing die bestaat in opstand, ofwel door je toevlucht te zoeken in het 'niemandsland' van de psychose. Wat ons betreft was onze beslissing gericht op een beroepsactiviteit: "Doodling" op een artistiek medium, waardoor we onze anaal-sadistische impulsen konden evacueren en de homeostase van ons organisme konden herstellen. Is niet het jezelf wijden aan het krabbelen van inspiratie in de eenzaamheid van een kamer, in zekere zin om jezelf te vinden, door het effect van een "geduwde" regressie, in de huid van de primitieve mens die gekweld wordt door de doodsangst die "volhardt" "vastklampen aan het leven dat vlucht?
Het gekrabbel bleek de Ankh-knoop te zijn die ons vastmaakte aan het primitieve leven onder het mom van leven in de context van beschaving. De ervaring van een vrijgelatene of een gemarginaliseerde buitenlander, in plaats van ons in het niemandsland van psychose te tippen, leidde ons, met de steun van het imago van onze psychoanalyticus (symbolische moeder), naar de ondergrondse wereld van "ongeëvenaarde voorouders" waar we kregen de kans om onze batterijen op te laden en terug te keren naar onze eenzaamheid om onze inwijdingservaring te verdiepen dankzij de aanhoudende "psychotherapeutische" activiteit die culmineerde in de heroprichting van de taal. De teksten die volgen zijn het resultaat van het vatten van de werkelijkheid door de taal van preverbale vormen.
De praktijk van psychotherapie zal geleerd hebben zichzelf in het bos van de wereld te ‘situeren’ dankzij de constructie van de symbolische brug (taal) waarvan de heilige functie erin bestaat ons in staat te stellen permanent contact te onderhouden met de wereld van de geesten. Terwijl ik tussen de twee werelden pendel, kan ik niet anders dan een vrome gedachte hebben voor deze broers die niet hetzelfde geluk hadden als ik (dat van een veerman). In de overtuiging dat de oplossing voor het probleem van de Europese ballingschap van de zwarte man ligt in de "terugkeer naar het geboorteland", aarzelden Amos en Panda niet om de reis in omgekeerde volgorde te ondernemen, Amos keerde terug naar Ghana en Panda naar Congo . Zoals we weten werd hun hoop teleurgesteld en werden ze slecht ontvangen door hun landgenoten, die hen voor ‘gekwetste’ kolonisten hielden. Wat Angelo Soliman betreft, de grote meester van de metselwerkkunst en metgezel van Mozart, die sociale integratie zocht via ‘spirituele broederschap’, weten we dat hij net als zijn Zuid-Afrikaanse zus Saartjie, de ‘Hottentot Venus’, werd opgepropt en blootgesteld de nieuwsgierigheid van bezoekers in een natuurhistorisch museum, “voor onbetaalde schulden”.
Bent u geïnteresseerd in dit artikel en wilt u het volledig lezen?
Toegang tot alle Premium-inhoud. Meer dan 2000 artikelen en e-boeken