Cheikh Anta Diop is een geschiedenis, antropoloog et politicus Senegalees. Hij benadrukte de bijdrage vanZwart Afrika naar wereldcultuur en beschaving. Cheikh Anta Diop verzamelde de resultaten van zijn werk in het laatste boek dat hij vóór zijn dood publiceerde, getiteld Beschaving of barbaarsheid, compromisloze antropologie, waar hij zijn historiografische theorie uiteenzet, terwijl hij probeert te reageren op de belangrijkste kritiek die zijn werk heeft gewekt onder historici en "kwade trouw egyptologen".
Hij zei deze woorden: “Ik geloof dat de schade die de bezetter ons heeft aangedaan nog niet is genezen, dat is de kern van het probleem. Culturele vervreemding wordt uiteindelijk een integraal onderdeel van onze substantie, van onze ziel, en als we denken dat we er vanaf zijn, hebben we dat nog niet helemaal gedaan.
Vaak lijkt de gekoloniseerde een beetje op, of de ex-gekoloniseerde zelf, zoals deze vrijgelaten 19e-eeuwse slaaf, gaat naar de stoep en komt dan weer thuis, omdat hij niet meer weet waar hij heen moet. Hij weet niet meer waar hij heen moet... Sinds de tijd dat hij zijn vrijheid verloor, sinds de tijd dat hij reflexen van ondergeschiktheid leerde, sinds de tijd dat hij leerde nadenken via zijn meester (...) Alle vragen die je mij stelde komen teruggebracht tot slechts één. Wanneer zullen blanke mensen je herkennen? Omdat de waarheid wit klinkt. Maar wat u zegt is gevaarlijk, want als intellectuele gelijkheid werkelijk tastbaar is, zou Afrika (en de Afrikaanse diaspora) over controversiële thema's (zoals de Afrikaanse oorsprong van de eerste menselijke beschaving) in staat moeten zijn toegang te krijgen tot de waarheid ervan door middel van eigen intellectueel onderzoek. en vasthouden aan deze waarheid, totdat de mensheid weet dat Afrika niet langer gefrustreerd zal zijn, dat de ideologen hun tijd zullen verspillen, omdat ze gelijkwaardige intelligenties zullen zijn tegengekomen die tegen hen kunnen opkomen in de zoektocht naar de waarheid.
Maar u bent ervan overtuigd dat een waarheid, wil zij valide en objectief zijn, wit moet klinken. Maar dat is een plooi in onze ziel die moet verdwijnen (…) Ik, als ik niet diep overtuigd was van het vermogen van elk ras om zijn intellectuele en culturele bestemming te leiden, maar ik zou teleurgesteld zijn, zouden we dat in de wereld doen. Als er werkelijk een intellectuele hiërarchie zou bestaan, zouden we op de een of andere manier onze ondergang moeten verwachten. Omdat conflicten overal voorkomen, zelfs in onze meest ingetogen internationale betrekkingen. Wij voeren en worden nog steeds tegen ons de meest gewelddadige strijd gevoerd, gewelddadiger zelfs dan die welke tot de verdwijning van bepaalde soorten heeft geleid. Je intellectuele scherpzinnigheid moet zo ver gaan (…) Er is maar één redding, namelijk directe kennis, en geen enkele mate van luiheid kan ons van deze inspanning vrijstellen (…)
Met gelijke training triomfeert de waarheid. Train jezelf, bewapen jezelf tot de tanden met wetenschap (…) en ontwortel je culturele erfgoed. Of sleep mij door de modder, als je bij deze directe kennis ontdekt dat mijn argumenten inconsistent zijn, dat is het, maar er is geen andere manier”.
CHARLES S. FINCH’S INTERVIEW MET CHEIKH ANTA DIOP
Deze aanstaande ontmoeting had iets onwerkelijks en gedurfds. We zouden de man ontmoeten, dokter Cheikh Anta Diop, die moet worden beschouwd als de farao van de kamitische en Afrikaanse studies en wiens gedurfde en geïnspireerde onderzoek op het gebied van de egyptologie, de Afrikaanse taalkunde, de politicologie, de Afrikaanse geschiedenis en de antropologie ongetwijfeld nog eeuwenlang gevolgen zal hebben. komen. (woorden door Charles S.FINCH)
Finch: Waarom schreef je ‘Beschaving of Barbarijse’
Diop: “Beschaving of Barbarijse” is voor mij een soort samenvatting van al mijn werk waarin ik het thema vooruitgang in de studie van de sociale wetenschappen probeer te onderzoeken. En dat is de reden waarom ik sprak over antropologie en de bakermat van de mensheid en dat ik aantoonde dat alle ontdekkingen een duidelijker beeld geven van het verleden, dat Afrika niet alleen de bakermat van de mensheid is, maar dat andere rassen, in het bijzonder het blanke ras, verschijnen. na het zwarte ras in West-Europa. Tegelijkertijd werkte ik ook aan het thema van de evolutie van samenlevingen om te laten zien dat zelfs met de Romeinse cultuur... er dingen gemeenschappelijk zijn. Ook hier geloof ik dat er op filosofisch vlak een zeker verband bestaat. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd het verband te leggen tussen het Afrikaanse element van de Griekse filosofie en de Afrikaanse filosofie zelf.
Finch: Hoe is dit boek ontvangen in de academische wereld?
Diop: Er heerst altijd een strikte stilte. Terecht? Vanuit technisch oogpunt is het boek natuurlijk, net als alle wetenschappelijke werken, niet perfect. Het is echter moeilijk om hem te bekritiseren. Ik was oprecht onder de indruk van de jonge zwarte Amerikaanse onderzoekers (professoren Finch, Clarke, Van Sertima, Spady). Jullie zijn een groep zwarte Amerikanen die op weg zijn om een enorme bijdrage te leveren. Bruce Williams ook. Wij noemen het ‘de ontbrekende schakel’.
Finch: Kun je iets vertellen over waarom je geïnteresseerd raakte in het studeren van geschiedenis?
Diop: Natuurlijk. Ik was voorbestemd voor een puur wetenschappelijke carrière. Ik had een opleiding genoten die mij tot een goed opgeleide, maar niet beschaafde Afrikaan maakte, en ik voelde een culturele leegte. Mijn verlangen om mijn geschiedenis, mijn cultuur, mijn persoonlijke problemen (dat wil zeggen mijn behoefte om mezelf als mens te realiseren) te kennen, leidde mij naar de geschiedenis. Ik dacht echter dat mijn vrienden het werk voor mij zouden hebben gedaan, maar toen ik besefte dat er niets werd gedaan, raakte ik meer geïnteresseerd. Na de oorlog wilde ik luchtvaartkundig adviseur worden.
Finch: Wat waren de eerste obstakels die we tegenkwamen?
Diop: Zoals gewoonlijk was er destijds een algemeen gebrek aan begrip omdat het een nieuw gezichtspunt was. Wij wisten niets van wat er onder de Engelstaligen werd gedaan. We waren volledig afgesneden van de Verenigde Staten en het grootste deel van de Angelsaksische wereld. Je zou nauwelijks geloven hoeveel communicatie er ontbreekt als het gaat om de wederopbouw van de zwarte eenheid. We wisten vrijwel niets van wat er aan de andere kant van de Atlantische Oceaan gebeurde. Destijds heerste er in de Afrikaanse wereld dezelfde geest van opstand als in de VS, maar dat was alles. Door dit gebrek aan communicatie hadden we wetenschappelijk gezien niets.
Finch: Er wordt gezegd dat je afstamt van de lijn van Wolof-griots. Is dit waar?
Diop: Nee. Dit is onjuist, maar het beledigt mij niet.
Finch: Kun je je theorie over de ‘twee wiegen’ uitleggen: die in het noorden en die in het zuiden.
Diop: In die tijd werd in de sociologie een theorie naar voren gebracht dat de zwarte cultuur inferieur was aan de westerse cultuur en feitelijk aan alle andere. Zelfs de meest competente sociologen verdedigden dit concept. Het matriarchale gezin, waar de moeder domineert, werd bijvoorbeeld als inferieur aan anderen beschouwd. Toen we echter verschillende culturen vanuit hun geboorteplaatsen bestudeerden, zagen we hoe belachelijk het was en daarom bestudeerde ik de Afrikaanse cultuur “in zijn geheel en in zijn geboorteplaats”. Deze studie werd voor het eerst uitgevoerd met een precisie en een nieuwe diepgang die de westerse etnologie ons niet had gegeven. Ik geloof dat we alleen door deze inspanning van vergelijking en studie licht kunnen werpen op de eerste sociale structuren van de mensheid.
Finch: Wat is de relatie tussen de monogenetische theorie en de tweewiegtheorie?
Diop: Het is zeker dat de mens op één plek is geboren. Het is een feit. We zijn geneigd te geloven dat de mensheid meerdere geboorteplaatsen heeft, maar dit is wetenschappelijk onjuist. In de prehistorische antropologie vinden we geen bewijs dat de polygenetische stelling ondersteunt, maar alles leidt ons naar de monogenetische stelling. Als er meerdere ontwikkelingscentra van de mensheid waren geweest, zouden er oudere fossielen zijn geweest. Neem bijvoorbeeld het geval van Amerika. Als het alle transitiefasen had doorlopen, zouden er fossielen zijn geweest die hiervan getuigen, maar Afrikaanse fossielen zijn veel ouder. Nergens anders ter wereld, of het nu in Azië of Europa is, kunnen we bewijzen van het tegendeel vinden. Uit het meest serieuze onderzoek blijkt dat ze allemaal teruggaan naar Afrika. Dat ontdekken de Amerikanen nu. We zijn bezig met het vinden van alle ontbrekende stukken.
Finch: Kunt u de drie factoren van uw werk gedetailleerder uitleggen: de historische, psychologische en taalkundige factoren?
Diop: Ja, er zijn verschillende factoren die bijdragen aan de cohesie van een volk. De eerste is de historische gemeenschap. Hoewel een fractie van de Afrikaanse bevolking werd ontworteld en naar de Verenigde Staten getransporteerd, ontdekken we vandaag de dag onze gemeenschappelijke aandelen en de verbroken banden van onze gemeenschap. Deze verbanden die we ontdekken gaan ver terug, zelfs vóór de geboorte van de Egyptische beschaving. Het is deze historische plek die ons verenigt en het verschil maakt. Als je landen als Japan en Scandinavië hebt bezocht, zie je een historische gemeenschap. Ze maakten hun eigen lokale geschiedenis. Het feit dat we in dezelfde wieg hebben geleefd, heeft ons gevormd en getransformeerd. Instinctief voelen we dezelfde dingen in relatie tot dezelfde realiteiten (we hebben dezelfde zintuiglijke reacties in relatie tot dezelfde realiteit). Een zwarte Amerikaan en een Afrikaan hebben bijvoorbeeld vergelijkbare ritmes en dezelfde relatie met de natuur. Ze hebben hetzelfde gevoel van eenheid en dit potentieel voor eenheid is het gevolg van een gedeelde geschiedenis. De derde is taalkundige eenheid. We kunnen hier en daar onze taal verliezen, maar we zien dat de andere twee eenheden van fundamenteel belang zijn. Zelfs als iemand zijn taal kwijt is, zijn de andere twee eenheden voldoende om de samenhang van een ras te verzekeren. Dit is de reden waarom vandaag de dag de wetten van de gemeenschap deel uitmaken van de cultuur. Laten we, om dit uit te leggen, naar de Israëlieten kijken. Ze leren Hebreeuws opnieuw. Als we met de studie van Afrikaanse talen beginnen, zullen we onder de indruk zijn van het gemak waarmee we ze leren. Van wat ik zie, ben ik er zeker van dat er in de nabije toekomst iets gebeurt of zal worden geactiveerd voor zwarte Amerikanen. Ik denk dat er veel belangrijke talen zijn, zoals het Swahili, die Afrikanen opnieuw proberen te leren, om met elkaar te kunnen communiceren. Al deze talen hebben dezelfde oorsprong.
Finch: Een van uw belangrijkste stellingen is dat West-Afrikanen uit Egypte of de Nijlvallei kwamen. Kunt u het taalkundige en culturele bewijs schetsen, evenals de vergelijkende mythologie waarop dit proefschrift is gebaseerd?
Diop: Ja. Als ik kijk naar de taal die aan de Atlantische kust wordt aangetroffen, zoals Wolof... (hier citeert Diop andere talen, maar deze is onhoorbaar op de cassette), dan is de relatie met Egypte duidelijk, vanaf de tijd van de piramides tot de klassieke periode. Wolof is bijvoorbeeld geëvolueerd en uitgebreid. Het is veel minder geëvolueerd dan de Romaanse talen. Ik verklaar dit door het feit dat Afrika (vóór de slavenhandel) als land veel minder ontworteld was. Het heeft nooit de barbaarse invasies meegemaakt die de Europese samenlevingen ontwortelden en het Latijn introduceerden, waardoor de talen een “vleugje” Romaans kregen. In Afrika gebeurde dit niet. Dit is de reden waarom de taal, vanuit grammaticaal oogpunt, minder ingewikkeld is, aangezien deze van Egyptische naar andere Afrikaanse talen is overgegaan. Er waren bevolkingsbewegingen in Afrika die veranderingen en aanpassingen in de taal met zich meebrachten, maar niet zoveel als onder de Europeanen.
Finch: Ik zou graag willen dat je ons vertelt over de recente ontdekkingen van Bruce Williams over het koninkrijk Ta Seti. Wat denk je?
Diop: In ieder geval is het heel belangrijk wat Bruce Williams rapporteerde, het is het sleutelstuk dat laat zien dat er drie generaties vóór de eerste dynastie waren. Zelfs vandaag de dag zijn er jonge onderzoekers zoals VERCOUTTER, die nieuw predynastisch aardewerk hebben gevonden. Uit ontdekkingen gedaan tussen Soedan en het deltagebied blijkt dat er inderdaad een beschaving door de vallei omhoog is getrokken, van zuid naar noord, en dit geeft gewicht aan de ontdekkingen van Bruce Williams.
Finch: Ben je erin geslaagd Egyptische mummiehuiden te bemachtigen?
Diop: Nee. Ze gaven ze niet aan mij, maar ik zag ze. Ze gaven me een millimeter. Ze was zwart, zwart, zwarter dan ik. Alle monsters die ik heb gerapporteerd, zijn afkomstig van mummies die ik in 1974 in Caïro heb onderzocht. Het zijn allemaal microscopische preparaten. Sommige dateerden uit de derde dynastie. Dit zijn de mummies die Mariette heeft meegebracht. Ze bevinden zich allemaal in het London Museum. Ik ontdekte dat veel andere mensen vóór mij hetzelfde onderzoek hadden gedaan als ik, maar hun resultaten nooit hadden gepubliceerd. Ik weet dit omdat ik heb ontdekt dat de huid van veel mummies volledig is afgeschraapt. Met de huid kun je het zien.
Finch: Laten we het hebben over het UNESCO-debat uit 1974, geleid door professor Obenga en uzelf. Waar is dit debat? Er waren andere leraren tegen je. Gamel Mokhtar bijvoorbeeld. Zijn ze sindsdien van gedachten veranderd?
Diop: Ze weten dat ze geen versie hebben gegeven die consistent is met de feiten. Ze hebben gelogen. Het is een kwestie van opvoeding. Het is moeilijk voor hen om het officieel te erkennen, vanwege de culturele overheersing van het ene ras over het andere. Ze zullen dit doen zolang er sprake is van discriminatie van zwarten. Als we dit probleem vanuit wetenschappelijk perspectief aan tafel bespreken, zijn we in de minderheid. U heeft het resultaat van het debat gezien. Dit is heel belangrijk. Daarom hebben we het hoofdstuk van het tweede boek gepubliceerd zonder iets aan onze bevindingen te veranderen. Deze conferentie was noodzakelijk en ik was het die vroeg om deze in Caïro te houden. Ik was verantwoordelijk. Ik vertelde hen dat ze een boek gingen schrijven dat een internationaal bereik zou hebben. Er is geen reden om de waarheid op te offeren. Laten we elkaar ontmoeten in Caïro, zei ik tegen hen. We zullen het probleem rustig bespreken en de waarheid ontdekken. Als ze het niet willen, ben ik de eerste die zich verontschuldigt. En de rest ken je. Wat ze zeggen als ze samen zijn, maakt mij niet uit.
Finch: Wat zijn de richtingen voor toekomstige studies? Is het de Nijlvallei, Egypte, Libië of de rest van Afrika? Waar gaan we historisch en cultureel onderzoek doen?
Diop: Ik geloof dat de ontwikkeling van de Egyptologie moet beginnen vanuit een directe kennis van het Egyptisch. Het is door deze directe kennis te hebben dat we aan de vicieuze cirkel kunnen ontsnappen, deze debatten kunnen laten vallen en de Afrikanen de controle over hun ware geschiedenis terug kunnen geven. Afrikanen zijn op zoek naar hun ziel, hun emoties, hun manier van denken. Ze proberen alles wat complex en verwarrend is, te herontdekken en uit te wissen. Hetzelfde geldt voor zwarte Amerikanen en alle andere zwarte rassen. Alleen door wetenschappelijke ontdekkingen kunnen we werkelijk triomferen. Het Westen bleef niet naar de Egyptologie kijken in het licht van nieuwe ontdekkingen. Jammer voor hen. Deze nieuwe opvatting kan alleen maar vooruitgang boeken met de vooruitgang van de Afrikaanse studies en we moeten er alles aan doen, met een grotere vastberadenheid om dit onderzoek vooruit te helpen.
Negro Nations and Culture: From Egyptian Nepot Antiquity to the Cultural Problem of the Today's Black Africa
€18,00
PRIMEPRIME OP VOORRAAD
Amazon.fr
Kenmerken
| Release Date | 2000-07-11T00:00:01Z |
| editie | 4e editie |
| Taal | Frans |
| Aantal pagina's | 564 |
| Publicatie datum | 2000-07-11T00:00:01Z |
