CIk had bijna twee maanden op de golven van de oceaan gevaren, op drift gedwaald, zonder een greintje hoop en dat ik elke dag, op hetzelfde moment, bezoek kreeg van de zon die me kwam troosten, tot de avond, van mijn angst. Vanuit de patrijspoort van mijn hut zag ik de maan glinsteren op het blauwe oppervlak van de oceaan en ik bewonderde, terwijl kleine ongelijksoortige wolken in de nacht reisden, de onpeilbare diepten van het firmament waar letters van vuur, de sterrenbeelden vormden, de mysteries vertaalden van oneindigheid.
Vind je de website leuk?
Krijg toegang tot al onze Premium-inhoud. Meer dan 2000 artikelen en e-boeken
Om ze te ontgrendelen, Inloggen naar de site