Lkwantumfysica is echt raar. Volgens zijn wetten kun je bijvoorbeeld een kat hebben die zowel dood als levend is totdat je hem direct kunt observeren. We kunnen ook deeltjes hebben die onafhankelijk van de afstand die ze scheidt met elkaar in wisselwerking staan, of zelfs deeltjes die door twee gaten tegelijk gaan. Met zijn regels is het onmogelijk om tegelijkertijd de snelheid en de positie van een elektron te kennen, het is noodzakelijk om te kiezen. Einstein zelf had last van een aantal aspecten ervan, waaronder het feit dat items gebaseerd waren op waarschijnlijkheid, waardoor hij de beroemde uitdrukking "God dobbelt niet" uitsprak.
Hoewel kwantumfysica een goede beschrijving is van wat er op microscopisch niveau gebeurt, lijkt het soms moeilijk om het samen te laten vallen met wat er op hogere schalen gebeurt: niets verhindert het kennen van zowel de snelheid van een rallyauto als zijn positie op de weg! Dus waar komen de "mysterieuze" kwantumverschijnselen vandaan? Parallelle werelden natuurlijk. In ieder geval is dit de theorie die natuurkundigen van de Griffith University (Australië) zojuist hebben bedacht, die het beschrijven in een artikel dat zojuist is verschenen in het tijdschrift Physical Review X.
Volgens hen zou er een enorm maar eindig aantal "klassieke" universums zijn zoals de onze, en zou de interactie tussen deze universums kwantumfenomenen genereren. Ze noemen bijvoorbeeld het tunneleffect, waardoor een deeltje een potentiaalbarrière kan passeren zonder de energie te hebben die daarvoor nodig is, of de energie van een vacuüm, wat 'directe gevolgen zou zijn van de wederzijdse afstoting tussen deze twee. parallelle werelden. Deze interacties zouden daarom "alles wat bizar is in de kwantummechanica" verklaren. Over het algemeen zouden parallelle universums elkaar dan niet onafhankelijk ontwikkelen.
Parallelle universums zijn niet onafhankelijk.
Hoewel parallelle werelden een van de favoriete onderwerpen van sciencefictionliteratuur zijn, zijn ze ook het onderwerp van zeer serieuze studie door de wetenschap, vooral in het licht van de kwantumfysica. Al in 1957 legde Hugh Everett uit dat het universum alle toestanden omvatte die door de kwantummechanica werden bepaald, en dat het de waarnemer was die maar één mogelijkheid zag. Simpel gezegd, de interactie met de werkelijkheid zorgde ervoor dat hij een pad 'koos', zonder dat de anderen tegelijkertijd ophielden te bestaan.
Dus wat is er nieuw aan wat het Griffith University-team te bieden heeft?
"In de bekende theorie van meerdere werelden splitst elk universum zich op in een aantal nieuwe universums telkens wanneer een kwantummeting wordt uitgevoerd", legt professor Wiseman, een van de auteurs van het artikel, uit. “Alle mogelijkheden worden dus gerealiseerd: in sommige universums miste de asteroïde die de dinosauriërs doodde de aarde. In andere landen werd Australië gekoloniseerd door de Portugezen. Maar critici trekken de realiteit van deze andere universums in twijfel, aangezien ze ons universum helemaal niet beïnvloeden. Wat dat betreft, onze theorie van "meerdere interacterende werelden" is compleet anders, zoals de naam suggereert ".
De "theorie van meerdere werelden met interactie" kan in drie punten worden samengevat:
Het universum dat we kennen is slechts een van een gigantisch aantal werelden. Sommige zijn bijna identiek aan de onze, terwijl de meeste heel verschillend zijn.
Al deze werelden zijn net zo echt als elkaar, bestaan permanent in de tijd en hebben nauwkeurig gedefinieerde eigenschappen.
Alle kwantumverschijnselen komen voort uit een universele kracht van afstoting tussen 'naburige' (dwz vergelijkbare) werelden, waardoor ze meer van elkaar verschillen.
Voor Dr. Hall, co-auteur van het artikel, zou deze theorie de buitengewone mogelijkheid kunnen creëren om het bestaan van andere (parallelle) werelden te testen. En dat zou geen sciencefiction zijn.
Vind je de website leuk?
Krijg toegang tot al onze Premium-inhoud. Meer dan 2000 artikelen en e-boeken