Lusius Quietus, de Romeinse generaal van Afrikaanse afkomst die de inspiratiebron was voor de gladiatorenfilm

0 / 5 Notitie : 5

jouw stem:

LUsius Quietus was een Kamit Romeinse generaal, gouverneur van Judea in 117. De Kitos-oorlog werd zo genoemd in verwijzing naar Quietus. Geromaniseerde Moorse prins die aan het begin van de tweede eeuw na Christus een van de beste generaals van keizer Trajanus werd. Hij kwam oorspronkelijk uit de Romeinse provincie Mauretanië Tingitane (het huidige Marokko) waar zijn vader een grote nomadenstam leidde. Deze laatste had voor de Romeinen gevochten tijdens de Moorse opstand onder leiding van Aedemon nadat Caligula Ptolemaeus van Mauretanië, de zoon van koning Juba II, had laten vermoorden. Als beloning voor zijn diensten was hij beloond met het verlenen van het Romeinse staatsburgerschap.

De jonge Lusius kreeg een Romeinse opleiding en nam dienst in het keizerlijke leger toen hij oud genoeg was om dat te doen. Hij stelde voor haar een nieuw regiment (vexilatio) van cavalerie samen, uitsluitend samengesteld uit Moren van haar stam van oorsprong. Deze mannen die hem volledig toegewijd waren, hadden de bijzonderheid dat ze zonder zadel op hun paarden reden en een geweldige ervaring hadden met vechten in een steile omgeving, waardoor hun leider snel in rang kon stijgen, zoals zijn wapenfeiten aantoonden. door de Romeinse generaals.
Noch zijn buitenlandse afkomst, noch de aantrekkingskracht van Lucius tot roem en rijkdom bezorgden hem aanvankelijk moeilijkheden. Maar degene die hij manifesteerde voor de eerlijkere seks brengt hem uiteindelijk enkele ongelukken. Nadat hij door Domitianus was gepromoveerd tot de rang van Romeinse ridder vanwege zijn militaire prestaties, werd hij zelfs enige tijd te schande gemaakt vanwege een kwestie van moraal.

Het was ter gelegenheid van het uitbreken van de oorlog dat hij besloot een strijd te voeren tegen de Daciërs (in het huidige Roemenië) dat keizer Trajanus Lucius niet alleen terugriep naar Rome (101), maar hem zelfs tot een van zijn nauwste medewerkers maakte. hij was diep onder de indruk van zijn moed en zijn vaardigheid in de strijd. Dit was een verstandige keuze, want het was een gedurfde cavalerie-aanval onder leiding van de Moor die de Romeinen in staat stelde de Dacische hoofdstad Sarmizeputesa in te nemen en zo de vijandelijke koning in de problemen te brengen. Lucius bedekte zichzelf ook met glorie tijdens de tweede veldtocht van Dacia (104-106), die uiteindelijk eindigde met de totale triomf van de Romeinen en de annexatie van het veroverde land.