DNa zijn eerste collectie, Epaves (1981), zette Grobli Zirignon de toon. Hij beweerde een dichter van ballingschap te zijn, van eindeloos ronddolen.
Hij had gezongen over het bestaan van de staatloze man op zoek naar zijn verloren eenheid. Dispersions (1982) had het thema versterkt van het afbrokkelen van het bestaan van de mens 'als weiland gegooid' in het universum, onder de hoede van de alomtegenwoordige dood in een onpeilbare woestijn. Alles gebeurt alsof de dichter langs deze route als een protozoa rond een centrale kern wordt aangetrokken, geplaatst tussen dood, bestaan en waarachtig leven, dit lokaas dat nooit ophoudt. leid ons af van onze onomkeerbare reis naar niets.
Vind je de website leuk?
Krijg toegang tot al onze Premium-inhoud. Meer dan 2000 artikelen en e-boeken