Peerste Afrikaanse historische medewerker aan de Sorbonne, alternatieve Nobelprijs voor zijn onderzoek naar originele ontwikkelingsmodellen, historicus en Burkinabé-politicus.
Joseph Ki Zerbo was al heel vroeg betrokken bij de onafhankelijkheidsstrijd en de Afrikaanse Unie. In de interviews die hij zojuist heeft gepubliceerd, beweert deze man van actie die verklaart "de voorkeur te geven aan strijd boven carrière" een socialisme te zijn "gesmeed uit de Afrikaanse realiteit"
Wat is jouw kijk op jongeren en hun relatie tot het westerse model?
Wat ik zie, is dat het beeld van de westerse jeugd dat door film of televisie wordt gepresenteerd, nieuwe verlangens en dromen in Afrika opwekt en de relatie met consumptie beïnvloedt. Door de verbeelding te beïnvloeden, door een mimetisch verlangen op te wekken, genereren deze westerse beelden behoeften die niet passen bij de lokale vraag naar oplosmiddelen. Uit deze kloof ontstaat een frustratie, zelfs een zekere schizofrenie, en uit deze frustratie wordt een verwoede zoektocht naar geld geboren, dat de hoogste waarde is geworden. Zozeer zelfs dat mensen vandaag de dag bereid zijn corrupt te worden. Deze verwoede zoektocht naar geld kan zelfs worden waargenomen onder boeren, die zich bijvoorbeeld haasten om de geoogste katoen te verkopen om het geld te verkrijgen waarmee ze toegang hebben tot andere goederen. Deze westerse droom leidt ons soms naar scènes van de grootste absurditeit: in Burkina Faso, een van de armste landen ter wereld, kom je regelmatig Mercedes-files tegen!
U heeft zojuist Wanneer zal Afrika zijn? Voor wie is deze vraag bedoeld?
Zowel voor het Westen als voor jonge Afrikanen. In het Westen bedoel ik: we zijn geen dwazen. Het Afrika waar je elke dag over praat, is nog niet ons Afrika. Wat ons wordt aangeboden is om te overleven, niet om te leven. Het element geluk ontbreekt. Op jonge Afrikanen doe ik een beroep op een start. Ik spoor ze aan om op te staan, te vechten. Ik doe ook een beroep op Afrikaanse staatshoofden. We hebben leiders nodig met een sterke politieke wil, leiders die niet toegeven aan corruptie, die hun eigen culturen waarderen in plaats van westerse waarden, en die endogene ontwikkeling bevorderen.
Hoe ziet u de impact van ontwikkelingsbeleid op het Afrikaanse continent?
Elke dag zie ik de schade die wordt veroorzaakt door de structurele aanpassingsprogramma's die door de Wereldbank worden opgelegd - vooral op het gebied van gezondheid en onderwijs, die sterk zijn getroffen door de toenemende privatisering. Het is duidelijk dat de wereld van enkel denken en neoliberalisme, het hoogtepunt van het westerse kapitalisme, ons continent niet begunstigt. We hebben een nieuwe theorie nodig over de Noord-Zuid-relaties die rekening houdt met de ongebreidelde verpaupering en die ons in staat stelt te evolueren naar een minder ongelijke uitwisseling. Vroeger hadden we humanistische denkers zoals Nkrumah, Nasser, Fanon… Vandaag is er een inzinking, alleen gevuld met de voorstellen van de Wereldbank, die op geen enkele manier voorzien in lokale behoeften.
Waar vind je de weerstandskrachten?
Mede in de banden van sociale solidariteit die Afrikaanse tradities kenmerken. Een solidariteit die we bijvoorbeeld uiten als reactie op de privatisering van de gezondheidssector. Helaas neemt deze solidariteit af, in contact met andere westerse waarden. Ik geloof ook veel in vrouwen, die bijna de hele informele economie op zich nemen en in artiesten, vooral muzikanten. De werken van enkele van onze kunstenaars, zoals Youssou Ndour en Alpha Blondy, worden zeer goed geëxporteerd. Met een toegevoegde waarde en een culturele boodschap maken ze het mogelijk om een minder ongelijke relatie met het Noorden voor te stellen.
Wat is het succes van de anti-globalisatietoespraak in Afrika?
Mensen internaliseren het omdat ze dagelijks meer en meer de schadelijke effecten voelen van beslissingen die ons van buitenaf worden opgelegd. Beetje bij beetje realiseren mensen zich dat we de beslissende parameters niet beheersen, of het nu de prijs is van de grondstoffen die op onze grond worden geproduceerd, of de waarde van onze valuta. Ze beseffen dat we geen onderhandelingsmacht hebben. Het volstaat om te heroverwegen hoe de devaluatie van de CFA-frank zich ontvouwde. Een devaluatie die, door de invoer te benadelen, dramatische gevolgen had, waarvan iedereen de weerslag in zijn dagelijks leven voelde. Dit alles zorgde voor een gevaarlijk gevoel van vervreemding - gekoppeld aan het gevoel het eigen lot niet meer in eigen hand te hebben en tegelijkertijd onzekerheid over de toekomst. Dit gevoel staat niet los van de ontwikkeling van sekten.
Christine Sitchet-interview met Joseph Ki-Zerbo, Parijs, 2003
Inzichten over de Afrikaanse samenleving
21,43€
OP VOORRAAD
🛒 Ik bestel de mijne 👇
Amazon.fr
vanaf 22 april 2024 2 uur
Voordelen
Taal | Frans |
Publicatie datum | 2008T |